دهـکــده ادبـیــات پـاســارگــاد
به وبلاگ خودتون خوش آمدید امیدوارم لحظات خوبی را سپری کنید
ﻣﻦ ﻭ ﮔﻞ ﺭﺯ ﻗﺮﻣﺰﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺣﺼﺎﺭ ﺷﯿﺸﻪ ﺍﯼ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﻫﻢ.ﺑﺎ ﯾﮏ ﺧﺮﻭﺍﺭ ﺩﻟﯿﻞ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﺩﯾﻬﺎﯼ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻭ ﯾﮏ ﮐﻤﯽ ﻏﺼﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﺪﺭﺩﯼ.ﮔﻞ ﺭﺯ ﻗﺸﻨﮕﻢ ﺗﻮ ﻣﻨﻮ ﯾﺎﺩ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺭﻭ ﺑﻤﻦ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﺮﺩ ﻣﯽ ﻧﺪﺍﺯﯼ.ﻭﻟﯽ ﻣﻦ.ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﺭﻭ ﯾﺎﺩ ﺍﻭﻥ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﻧﺪﺍﺯﻡ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺗﻮﯼ ﺍﻭﻥ ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﮐﺬﺍﯾﯽ ﮐﺮﺩﻩ.ﺍﮔﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﯽ ،ﯾﮑﺮﻭﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺷﯿﺸﻪ ﺍﯾﺘﻮ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﻢ ﻭ ﻣﯿﺎﺭﻣﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ.ﻭﻟﯽ.ﻭﻟﯽ ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﯼ.ﺁﺧﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ، ﺗﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﺎ ﻫﻮﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﺩﻩ.ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﺳﺮﺩ ﭼﯿﻪ؟ ﮔﻠﻬﺎ ﺗﺤﻤﻠﺸﻮ ﻧﺪﺍﺭﻥ.ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺣﺼﺎﺭﺗﻮ ﺑﺸﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺵ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﻣﺎ ﻗﻠﺒﺖ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﯾﺎ ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎﯼ ﻗﻠﺐ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻗﻠﺐ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﯼ ﺳﺮﺧﺖ ﯾﺦ ﺯﺩﻩ ﺑﺎﺷﻪ. ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻫﺴﺘﻢ.ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺘﺘﻢ.ﻭﻟﯽ.ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﭼﯿﻪ؟ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺗﻮ ﻣﻌﻨﯽ ﺩﻭﺳﺘﯿﻮ ﻧﻔﻬﻤﯽ.ﺁﺧﻪ ﻫﺮ ﭼﯽ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻮ ﯾﮏ ﮔﻞ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﯼ ﻫﺴﺘﯽ.ﯾﮏ ﮔﻞ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ.ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯽ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﻗﻠﺒﺖ ﻫﻢ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﯾﻪ؟


تاریخ: پنج شنبه 23 آذر 1391برچسب:داستانک,داستان من وگل رز,داستان کوتاه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 155 صفحه بعد